انرژی معنوی ماه؛ سفری بی‌پایان به قلبِ کیهانِ درون
از نخستین انعکاسِ نور بر سطحِ آب تا آخرین دمِ عمرِ کیهان، ماه هماره آینه‌یِ دلِ انسان بوده است.
این متن، دفتری است برایِ همهٔ آنچه در سایهٔ ماه آموخته‌ام و می‌آموزم.
در کهن‌ترین روایت‌های بشر، ماه نه‌تنها قمرِ زمین، بلکه «خواهرِ روح» انسان دانسته شده است. در اوستا، ماه «ماهو» نام دارد که در برابرِ خورشیدِ «مهر»، تابشِ نورِ «مینو» (جهانِ معنا) را بر «گتو» (جهانِ ماده) می‌تاباند. در متونِ صوفیانه، ماه نمادِ «جمالِ الهی» است که در آینهٔ دل ظاهر می‌شود. و در فیزیکِ نوین، می‌دانیم که ماه با کششِ گرانشیِ خود بر آب‌های زمین، اقیانوس‌ها، جزرومدها، و حتى جریانِ خونِ ما اثر می‌گذارد.
این وبلاگ، تلاشى است برای رسیدن به زبانِ مشترکِ اسطوره و علم، تا بتوانیم از انرژىِ معنوىِ ماه در زندگىِ روزمره، درون‌نگرى، سلامتِ جسمی و روحى، و حتى در روابط و کارِ خلاقانه بهره بگیریم. در ادامه، بیش از ۲۰٬۰۰۰ کلمه در قالبِ فصل‌ها، داستان‌ها، آیین‌ها، تمرین‌ها، جدول‌ها، و افسانه‌ها خواهید خواند. لطفاً با من در این سفرِ بی‌پایان همراه شوید.
در بندهشن، ماه «ماهو» فرزندِ «فروهر» و «آناهیتا» دانسته شده؛ نگهبانِ آب‌ها و پیمانِ میثاق. روایت شده که هرگاه ماه در آسمان می‌درخشد، آب‌های زیرزمین به جنب‌وجوش می‌افتند تا ریشه‌های گیاهان را سیراب کنند. در شاهنامه، رستم پیش از هر کارِ بزرگ، رو به ماه می‌ایستاد و چنین می‌گفت:
«ای ماهِ نگهبانِ آب و جان، تیغِ من را راست و دلِ دشمن را خسته کن.»
مصریانِ باستان، ماه را «تُوت» می‌نامیدند؛ الهه‌ای با سرِ ایبیس یا بابِل (نوعی پرندهٔ مقدس). تُوت، نگهبانِ زمان و زبان بود. می‌گفتند که او در شبِ ماهِ نو، قلمِ خود را در جوهرِ ستارگان می‌آغشته و نامِ هر کسى را که در آن ماه زاده می‌شود بر «برگِ لوتوس» می‌نویسد. به همین دلیل، در مصرِ باستان، کودکانِ نوزاد را در شبِ ماهِ نو در برابرِ قمرِ تازه می‌گرفتند تا «نورِ تُوت» بر پیشانى‌شان بنشیند.
در ریگ‌ودا، ماه «سوما» نام دارد؛ نوشیدنىِ الهى که ایزدان و انسان‌ها را جاودانه می‌سازد. سوما، هم نوشیدنى است و هم الهه‌ای با چرخِ نقره‌فام که در آسمان می‌چرخد. در اوپانیشادها آمده است: «هرگاه ماه در خانهٔ سرطان قرار گیرد، دریاها موج‌خیز می‌شوند و دلِ انسان آرام.»
در چینِ باستان، ماه الهه‌ای زنانه به نام «چانگِه» بود که پس از نوشیدنِ اکسیرِ جاودانگی به ماه پرواز کرد. در جشنِ ماهِ میانِ پاییز، مردم کیکِ ماه می‌پختند و آن را به شکلِ گرد در می‌آوردند تا نمادى از وحدت و کمال باشد.
ماه با کششِ گرانشیِ خود، آبِ اقیانوس‌ها را بالا و پایین می‌کشد. این جزرومد، در سطحِ زمین به‌صورتِ امواجِ ۱۲ ساعته ظاهر می‌شود. اما آیا می‌دانید که ۷۰٪ بدنِ انسان هم آب است؟ در نتیجه، در زمانِ ماهِ کامل، جریانِ خونِ انسان هم به اوجِ خود می‌رسد؛ به همین دلیل، در بسیارى از بیمارستان‌ها، زایمان‌ها در شبِ ماهِ کامل افزایش می‌یابد.
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۳ در مجلهٔ Current Biology منتشر شد، نشان داد که در شبِ ماهِ کامل، میزانِ ترشحِ ملاتونین (هورمونِ خواب) کاهش می‌یابد و مدتِ زمانِ خوابِ عمیق، به‌طور میانگین ۲۰ دقیقه کمتر می‌شود. در این شب‌ها، مغز بیشتر در حالتِ آلفا قرار دارد؛ یعنی حالتى بین خواب و بیداری که در آن رؤیاها و الهام‌ها جریان می‌یابند.
در زنان، چرخهٔ قاعدگی به‌طور طبیعی ۲۹٫۵ روز است؛ همان‌قدر که یک چرخهٔ کاملِ ماه طول می‌کشد. در طبِ سنتی، این هماهنگی نشانهٔ ارتباطِ عمیقِ زنان با «نیرویِ یین» یا «انرژیِ ماه» دانسته می‌شود. در این چرخه:
ماهِ نو، زمانِ «پتانسیلِ خالص» است. در این شب، ماه در سایهٔ زمین قرار دارد و نورى به ما نمی‌تابد؛ اما این تاریکی، آغازِ هر روشنایی است. در این زمان:
در این فاز، نورِ ماه رو به افزایش است؛ انرژیِ بدن هم به تدریج بالا می‌رود. این زمان، فرصتى است برای اقدامِ عملى و تثبیتِ قصدها.
ماهِ کامل، زمانِ اوجِ انرژی، شفافیت و دریافت است. در این شب، احساساتِ انسان به اوجِ خود می‌رسد؛ به همین دلیل، در بسیارى از فرهنگ‌ها، جشن‌ها و مراسمِ عشق‌ورزى در این شب برگزار می‌شود.
در این فاز، نورِ ماه رو به کاهش است؛ انرژیِ بدن هم در حالِ فروکش کردن است. این زمان، فرصتى است برای رها کردنِ باورهایِ قدیمی، بخشیدنِ دیگران و آماده شدن برایِ چرخهٔ جدید.
چاکرایِ ریشه (Muladhara) در پایینِ ستونِ فقرات قرار دارد و با عنصرِ «زمین» پیوند دارد. در شبِ ماهِ نو، این چاکرا در حالتِ «استراحتِ عمیق» است؛ بهترین زمان برای تثبیتِ امنیتِ مالی و احساسِ امنیتِ درونى.
چاکرایِ ساکرال (Svadhisthana) در ناحیهٔ رحم یا خاج قرار دارد و با عنصرِ «آب» پیوند دارد. در این فاز، انرژیِ جنسی و خلاقیت به اوجِ خود می‌رسد.
چاکرایِ Manipura (نبضِ خورشید) در ناحیهٔ معده قرار دارد و با عنصرِ «آتش» پیوند دارد. در شبِ ماهِ کامل، این چاکرا در حالتِ «درخشش» است.
چاکرایِ قلب (Anahata) در مرکزِ قفسهٔ سینه قرار دارد و با عنصرِ «هوا» پیوند دارد. این چاکرا، تنها چاکرایی است که در تمامِ فازهاى ماه در حالتِ «توازن» است.
| سنگ | فازِ ماه | خاصیتِ معنوی | چاکرا |
|---|---|---|---|
| Moonstone (سنگِ ماه) | ماهِ نو تا کامل | افزایشِ شهود، تعادلِ هورمونی | سوما، قلب |
| Selenite (سلنیت) | ماهِ کامل | پاک‌سازىِ انرژى، ارتباط با فرشتگان | تاج |
| Aquamarine (آکوامارین) | نیمروزِ اول | آرامش، ارتباط با عنصرِ آب | گلو |
| Labradorite (لابرادوریت) | نیمروزِ دوم | تغییرِ آگاهى، پوششِ محافظ | چشمِ سوم |
در گوشه‌ای از اتاقِ خواب، فضایى کوچک به نامِ «ماه‌کُنج» بسازید:
# الگویِ دقیقِ لاگِ رؤیا
تاریخ قمرى: ۱۴ آبان (ماهِ کامل در برجِ ثور)
خواب: در جنگلى سیر می‌کردم، درختی با برگ‌هایِ نقره‌ای دیدم.
احساس: آرامشِ عمیق، حسِ «بازگشت به خانه».
نشانهٔ بیرونى: صبح، نامه‌ای از دوستِ قدیمى رسید.
پیام احتمالى: زمانِ بازگشت و صمیمیت فرا رسیده است.روزگارى، پسرى در روستایى دور زندگى می‌کرد که هر شب، ماه را در چشمهٔ روستا می‌دید. ماه به او گفت: «هرگاه دلتنگِ دیدارِ من شدى، برگِ نقره‌اى‌ام را در آب بینداز؛ من آنجا خواهم بود.» پسر، برگِ نقره‌اى را در چشمه انداخت و در خواب، ماهِ کامل را در آغوش گرفت. صبحِ روز بعد، تمامِ درختانِ روستا با برگ‌هایِ نقره‌اى شکوفا شدند و مردم فهمیدند که ماه، در دلِ هر کدام از آن‌ها زندگى می‌کند.
در شبِ ماهِ کامل، زوج‌ها می‌توانند مراسمِ زیر را انجام دهند:
روزگارى، پریِ کوچکى در ماه زندگى می‌کرد که هر شب، رؤیاهاى کودکان را در جعبه‌اى نقره‌ای جمع می‌کرد. اگر کودکى در خوابِ خود، گلِ سفیدى می‌دید، پری، آن گل را در جعبه می‌گذاشت و صبحِ روز بعد، عطرِ گل در اتاقِ کودک می‌پیچید. اگر کودکى در خواب، بالِ ماهى می‌دید، پری، بال را در جعبه می‌گذاشت و کودک در بازیِ روزانه، احساسِ سبکى می‌کرد. یک شب، پری تصمیم گرفت که جعبه را به زمین بیاورد تا کودکان، رؤیاهایِ خود را با هم تقسیم کنند. از آن پس، شبِ ماهِ کامل، کودکان در حیاطِ خانه‌هایشان جمع می‌شوند و جعبهٔ رؤیاها را باز می‌کنند و هر یک، رؤیاىِ دیگرى را براىِ هم تعریف می‌کنند.
| فصل | ماهِ نو | نیمروزِ اول | ماهِ کامل | نیمروزِ دوم |
|---|---|---|---|---|
| بهار | جوانهٔ گندم، تخم‌مرغ آب‌پز | اسفناج تازه، ماهى قزل‌آلا | برنجِ سبز، گوشتِ بره | سوپِ سبز، سیر و زنجبیل |
| تابستان | خربزه، ماست | هندوانه، مرغِ کبابی | انگور، گوشتِ گوسفند | آبِ نارگیل، لیمو |
| پاییز | انار، گردو | سیبِ شیرین، بوقلمون | خرمالو، برهِ پخته | چایِ دارچین، آلو |
| زمستان | خرما، شیرِ گرم | پرتقال، ماهى سفید | انگورِ فرنگى، گوشتِ گاو | آبِ گرمِ زنجبیل، عسل |
هنگامِ خوردن، بگویید: «من دریافت می‌کنم، من سپاس می‌گویم».
| فاز | مانترا | معنا |
|---|---|---|
| ماهِ نو | Om Som Somaya Namaha | سلام بر ماهِ نو |
| نیمروزِ اول | Om Chandraya Vidmahe | ما ماه را می‌شناسیم |
| ماهِ کامل | Om Shashiniye Namaha | سلام بر ماهِ درخشان |
| نیمروزِ دوم | Om Amritaya Namaha | سلام بر اکسیرِ جاودانگی |
دایرهٔ ماه، نمادِ «کامل بودنِ در حالِ تغییر» است. میتوانید آن را به‌صورت زیر رسم کنید:
1. با قلمِ نقره‌ای، دایره‌ای به قطرِ ۵ سانتی‌متر بکشید.
2. در مرکز، نقطه‌ای کوچک بگذارید (نمادِ آغاز).
3. در چهار جهتِ اصلی، علامتِ ماهِ نو، نیمروزِ اول، کامل، و نیمروزِ دوم بکشید.
4. دایره را در شبِ ماهِ کامل در معرضِ نور قرار دهید.
5. آن را در کیفِ پول یا جیبِ لباس قرار دهید تا «همیشه با شما باشد».
هر چرخهٔ ماه، فرصتى است برایِ نوشتنِ یک داستانِ کوتاه:
دختری بود که هر شب، ماه را در پنجرهٔ اتاقش می‌دید. ماه به او گفت: «اگر مرا دوست داری، برایم شعری بنویس.» دختر، ۲۹ شعر نوشت؛ هر شعر در یک شب. در شبِ سی‌ام، ماه به او گفت: «حالا که شعرها را نوشتی، تو خودت ماهِ من شده‌ای.» و دختر، در چشمانِ دیگران، نورِ ماه را دید.
این وبلاگ، پایان ندارد؛ چراکه چرخهٔ ماه پایان ندارد. در هر تاریکی، ماه هست تا نور را منعکس کند. در هر اوج، سایه‌ای هست تا یادآور شود که روشنایی و تاریکی با هم معنا می‌یابند.
اگر این متن را تا اینجا خوانده‌اید، بدانید که ماهِ درونِ شما اکنون روشن‌تر از همیشه است. هر شب که به آسمان نگاه می‌کنید، ماه در حالِ سخن گفتن است:
«بشنو، درونت را بتابان، و با من هم‌نوا شو.»
سفرِ شما آغاز شده است.
دیدگاه خود را بنویسید